brillanté
[pl.
-és
]
1
m.
Teixit blanc de cotó amb petits motius caracteritzat per la lluentor que se li dóna en els acabats.
Lluís de Yzaguirre i Maura
Institut de Lingüística Aplicada
-
Universitat "Pompeu Fabra"
e-mail:
de_yza@upf.es